Niet zeuren maar doorgaan
Het is de afwisseling die het loonwerk zo mooi maakt” vertelde Pim Arntz (31) ons in augustus vorig jaar. Pim doet bij Loon- en Grondverzetbedrijf Bongers dan ook van alles en nog wat. Hij zit op de vrachtwagen, de dieplader, de silagewagen, rijdt zand, containers en puin, en zit met sleepslangen op de pomp met mest uitrijden. Dat laatste vindt hij het mooiste om te doen. “Dat is helemaal mijn ding en doen we met een klein op elkaar ingewerkt cluppie.” zei hij vorig jaar. Maar hoe zit dat nu, bijna een jaar later, in Coronatijd. Houd het cluppie wel afstand van elkaar en is er iets veranderd?
“Nou, eigenlijk niet veel” antwoordt Pim als we hem begin juli bellen. “Het werk gaat hier gewoon door. Toen het virus uitbrak merkten we er ook weinig van. Het had niet zoveel consequenties voor ons. Alleen in het grondverzet is het iets rustiger. Ik heb ook vanaf half februari alleen maar met de sleepslangen gewerkt en amper wat anders gedaan. Ja, af en toe een dagje met de vrachtwagen. Wij lossen veel puin bij grondstoffenbedrijven en daar kwam je de kantine niet in om een bakkie koffie te halen.”
“Alles liep gewoon door”
Pim werkt in een klein team en is met zijn collega’s eigenlijk normaal omgegaan. Pim: “Je houdt wel afstand maar we moesten weleens een sleepslang repareren en dan zit je dichter bij elkaar. Nou ja, het zij zo. Voor de rest houden we ons aan de richtlijnen. Zo zijn bij ons de handdoeken vervangen door papieren doekjes en zijn de tafels in de kantine anders neergezet. Ze zijn in vier vakken verdeeld zodat je maar met vier man in de kantine tegelijk kan eten. Privé heeft het virus er meer ingehakt. Zo ben ik een aantal weken niet bij mijn ouders geweest. Normaal gesproken ga ik daar altijd een keer in de week naartoe. Dat miste ik wel eigenlijk. Ook dat je in het weekend nergens naartoe kon. Maar het ergste was het voor mijn oma. Zij is in januari naar een verpleeghuis gegaan en toen brak gelijk het virus uit. Ik heb haar drie maanden niet gezien. Al die tijd heeft ze op haar kamer in quarantaine gezeten. Dat vond ik wel erg heftig. Ze is ook nog 92 geworden in die tijd, helemaal in haar eentje. Ik had veel medelijden met haar. Gelukkig mocht ik het eerste weekend van juli weer naar haar toe. Dat was erg fijn.”
“Ik lig in bed echt niet 1,5 meter van mijn vrouw af”
Sinds de maatregelen zijn versoepeld, ziet Pim zijn vrienden ook weer. Pim: “We hebben zo’n 1.5 maand alleen maar telefonisch contact gehad. In april waren er een hoop jarig. Maar ja, dat is allemaal afgelast. Verder was ik thuis veel mijn handen. Ik ben daar alleen met m’n vrouw en we slapen in één bed. We liggen dan echt niet 1,5 meter van elkaar. Maar verder houd ik me aan alle richtlijnen hoor. Al vanaf het begin. We hoorden toen ook dat een klant besmet was waar we vier weken daarvoor nog waren geweest. Misschien heeft hij ons ook wel besmet, dachten we, maar dat viel gelukkig mee.”
“Tijd voor een leuk bedrijfsfeestje”
Binnen ons bedrijf zijn we de dans goed ontsprongen. Geen van mijn collega’s heeft iets gehad. Je merkt wel dat mensen denken dat er niets meer aan de hand is, sinds de versoepelingen zijn gestart Veel mensen waren het ook wel een beetje zat. Ook in het loonwerk. Maar goed, we zijn dan ook een ‘nuchtere’ sector. We blijven rustig ons werk doen en raken niet zo snel in paniek. Niet zeuren, maar doorgaan. Ik hoop dat alles weer een beetje normaal wordt. In januari hebben we bijvoorbeeld de laatste cursus gehad en daarna niets meer. Ik denk dat het komende winter een Code 95 cursus gaat worden en dat we weer eens een bedrijfsfeestje kunnen organiseren. Dat heeft er ook nog steeds niet ingezeten. Maar ja, we werken met zo’n 35 mensen. Tel daar de partner bij en je hebt een feestje van 70 man. En houd dan maar eens afstand. Of ik bang ben voor een tweede golf? Nee, niet zo. Misschien als iedereen weer terugkomt van vakantie. Ach, we zien het wel.” |
|
